CONTACT
Over Lexa
Leven in verbinding & vanuit eigenheid
Een vurige wens om te leven
Mijn Verlangen naar Leven: Vol en Authentiek
Ik heb een vurige wens om te leven, echt te leven, voluit.
Eenmaal op weg naar eigenheid blijkt dit een hobbelige pad met vele zijwegen.
Tijdens mijn studie ervaar ik een groot onvermogen om me vrij te voelen en mezelf te zijn. Ik wil op zoek naar wat me zo blokkeert en wat me kan helpen om tot bloei te komen.
Ik zoek een mede-speurder die met mij en naast mij deze zoektocht wil aangaan. Steunend meekijken en helpen ontwarren. Vanuit veiligheid en vertrouwen en met de ruimte om zelf het werk te verzetten.
Het wordt een waardevolle groeipad dat een transformatief effect op me heeft. Diep verbinden met mezelf en vanuit eigenheid open in verbinding met de ander.
De mede-menselijkheid en verbinding die ik me op mijn weg heb eigen gemaakt vind ik essentieel en waardevol.
Ik wil niets liever dan die ruimte voor zelf-ontdekking en groei doorgeven.
Neem me niet bij de hand,
maar geef me de ruimte en het vertrouwen om het zelf te doen.
De bewandelde weg
Overleven
In mijn jonge jaren heb ik veel onveiligheid gekend. Ik krijg te maken met seksueel misbruik. Dit maakt dat ik leer om me uit het leven terug te trekken, te dissociëren. Vanaf gepaste afstand neem ik het leven waar, aanschouw het, maar maak er geen deel van uit.
Ik kan me in school storten, houdt ervan nieuwe kennis op te doen, te lezen en om diepgaand in onbekende materie te duiken. In mijn vrije tijd kan ik urenlang tekenen, ik zit op de grond met een groot vel papier voor me en inspirerende muziek aan.
Sociaal-emotioneel staat mijn ontwikkeling in deze jaren stil. Natuurlijk kom ik mensen tegen, maar ze vertrouwen en ermee verbinding is in die tijd lastig.
De onveiligheid in mijn basis heeft me geleerd om afstand tot mensen te bewaren. Contact met anderen voelt eng, ook het contact met mijn eigen lichaam ben ik in die tijd kwijt.
Terugkijkend weet ik hoe belangrijk een veilige basis is. Gezien en gehoord worden, het gevoel erbij te horen, een plek waar je je thuis voelt, maar ook oprechte interesse en gestimuleerd worden in je eigen drijfveren en talenten, dat is van wezenlijk belang als je opgroeit. Dit stukje geborgenheid en voeding heb ik gemist en het wordt een sterke drijfveer om deze stevigheid en inspiratie in mijzelf te verwezenlijken.
Eenmaal op eigen benen begin ik aan mijn zoektocht naar heelheid.
De lange weg op zoek naar heelheid
Mijn zoektocht naar hulp werkt in het begin ontmoedigend. Ik kom terecht bij de riagg. Ze behandelen met medicatie en cognitieve therapie. Het lijkt gericht op het onderdrukken van symptomen.
Ik ervaar weinig ruimte voor mij als mens.
Ik wil er naartoe. De pijn wil doorvoelen en doorheen bewegen. Ik zoek een brede en genuanceerde kijk op het geheel, waar de ruitme is om vanuit mogelijkheden in beweging komt.
In het reguliere zorg aanbod mis ik een dergelijke benadering. Ik verlaat dit systeem en mijn zoektocht gaat verder.
De liefde voor ontdekken en creatie
Op mijn studentenkamer verken ik verschillende creatieve media, schilder met olie en acrylverf en werk beeldend. Tijdens mijn studie aan de HTS koop ik mijn eerste computer.
Daar opent zich de wereld van het digitaal creëren. Ik ben in die jaren zeer productief en om ruimte in mijn kamer te besparen ga ik begin 2000 over op digitaal schilderen.
In de begintijd van het internet raak ik geïnteresseerd in het bouwen van websites. Het geeft me de ruimte om me in een thema te verdiepen en dit vervolgens online mooi vormgegeven te presenteren. Ik maak vele websites op gebied van creativiteit, wetenschap en recepten.
Het autodidacte leerproces ligt me, zo ontdek ik 3D vormgeven en dit ontwikkelt zich tot een grote passie.
Ontwikkelen naar volwassenheid en heelheid
Naast deze productiviteit en gedrevenheid loop ik vast op depressieve gevoelens en op de angst die ik ervaar om mensen dichtbij te laten komen.
In de zorg voel ik me gereduceerd tot ‘patiënt’. Er zou toch ruimte moeten zijn om de gehele persoon te zien, met haar mogelijkheden en kwaliteiten en haar uitdagingen?
In deze jaren wordt me duidelijk dat ik van oplossingsgericht en pro-actieve denken houd. Ik hanteer een brede visie op de werkelijkheid. Waaruit als vanzelf altijd mogelijkheden tevoorschijn komen.
Ik ga actief op zoek moeten naar een omgeving waar deze openheid gewaardeerd wordt en ontdek dat er vrij denkende mensen zijn waarbij ik me op mijn plek voel.
Het idee van stoornis laat ik los en ik ontwikkel een bredere visie op gezondheid. Ik zie in mijn hulpvraag een zoektocht naar volwassenheid en heelheid, een ontwikkelbehoefte.
Ik word er blij van als ik mensen bij kan staan om krachtig met zichzelf te verbinden,
op een liefdevolle en integere manier.
De wereld opent zich
Na het breken met de reguliere zorg sta ik met rechte rug en tegelijkertijd met lege handen. Ik weet het even niet, voel me bevrijd van de negatieve narratief en gesterkt door mijn autonoom keuze, maar ik weet nog niet hoe ik kan leven en wordt opnieuw geplaagd door depressie. In het daarop volgende maanden wordt mijn wereld steeds donkerder.
De Ommekeer
Op een mooie lentedag tijdens een wandeling naar de supermarkt verandert alles. De hemel boven mij heeft een strak blauwe lucht. De blauwheid komt ineens intens bij me binnen. Iets dat ik niet eerder ervaren heb.
Ik wandel verder en hoor de mussen tjilpen in de buurt-tuintjes. Het geluid en de beweeglijkheid van de vogels trilt levendig door mij heen.
Ik beleef een intensiteit die ik tot dan niet ken.
Ik voel, voel mijn lichaam. Na jaren van chronische dissociatie komt de wereld voelbaar binnen.
Ik ben terug in mijn lijf.
Ik land op aarde,
met beide benen op de grond.
Is het zweven voorbij?
De wereld is een andere plek.
In dat moment vind ik mijn antwoord. Met dit hernieuwde contact met mijn lichaam begint een nieuw hoofdstuk in mijn leven. Ik weet wat me te doen staat. Dit is hét moment om hulp te zoeken, een ander soort hulp; helpende hulp.
Ik zorg ervoor dat ik de juiste mensen om me heen verzamel. Vanaf nu ben ik in traumaherstel, de stijgende lijn is ingezet.
Mens word meer Mens
Helpende hulp is alsof ik een andere wereld betreed. Het gaat uit van vertrouwen, ruimte bieden, gehoord worden, echt contact, verbinding, menselijkheid, gelijkwaardigheid, compassie, empathie, respect, vertragen, stilte, erbij zijn, niet oordelen, aandacht, oprechtheid en emotionele veiligheid.
Deze hulp vind ik op verschillende plekken, bij vrijgevestigde psychologen, lichaamsgericht therapeuten en andere complementaire zorg, maar misschien nog wel meer bij tai chi, verbindende communicatie en in de relatie met mijn hond.
Medemens
Een mens tegenover me die haar menselijkheid niet verbergt, kwetsbaar durft te zijn en luistert en verbindt. Dit blijkt ongekend helend.
Een menselijke spiegel maakt menselijk. Er is ruimte om mijn menselijke kant te leren kennen. Ik kom tevoorschijn en wordt weer mens.
Eindelijk kan ik groeien, dat waar ik al zo lang naar verlangde. Kan ik groeien in volwassenheid en naar heelheid. Ik ervaar de ruimte om zelf uit te zoeken hoe ik in elkaar zit, wie ik ten diepste ben en wat ik nodig heb.
In tai chi leer ik over het leven; balans, herhaling, ritme en adem.
In verbindende communicatie, een gemeenschap waar ik me sinds 4 jaar actief voor inzet, leer ik dat de thematiek van mijn vragen en problemen menselijk zijn. Het werken vanuit gevoelens en behoefte versterkt zowel mijn autonomie als ook het besef van onderlinge afhankelijkheid. (interafhankelijkheid)
In relatie met mijn hond leer ik dat ik veel liefde te geven heb en dit ook kan ontvangen. Ik ontdek dat ik zeer sensitief ben en met zorg en liefde de andere tegemoet wil treden. Ik leer wat me drijft en hoe ik mijn afwegingen maak.
If the path before you is clear, you’re probably on someone else’s
Joseph Cambell
Laten we verbinden
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
